آتشفشان سهند در شمال‌غرب ایران قرار گرفته است. این آتشفشان یک آتشفشان چینه‌ای با فعالیت انفجاری (شامل مواد آذرآواری ) و جریان گدازه در میوسن- کواترنری است. آخرین مرحله از فوران این آتشفشان شامل گنبدهای نیمه‌آتشفشانی- آتشفشانی با ترکیب داسیتی تا ریولیتی بوده که در این پژوهش به‌عنوان سهند جوان بررسی شده است. این سنگ‌ها دارای ویژگی‌های سنگ‌نگاری از جمله بافت غربالی و دارای زون‌بندی در پلاژیوکلازها است. فراوانی پلاژیوکلاز و آمفیبول، غنی‌شدگی از Ba، Rb و Sr و بی‌هنجاری منفی Nb و Y در نمودارهای چندعنصری بهنجارشده با ترکیب گوشته آغازین، غنی‌شدگی از LREE نسبت به HREE نیز در الگوی توزیع عناصر خاکی کمیاب بهنجارشده نسبت به کندریت، ویژگی‌های بارز سنگ‌های آتشفشانی سهند جوان است. این ویژگی‌ها و نیز جایگاه این سنگ‌ها در نمودار Y-Sr/Y، ترکیب آداکیتی این سنگ‌ها را نشان می‌دهد. سنگ‌های آداکیتی سهند جوان از نوع آداکیت‌های پرسیلیس است. این سنگ‌ها حاصل ذوب‌بخشی پوسته (پوسته قاره‌ای زیرین ضخیم‌شده یا پوسته اقیانوسی) با =ترکیب سنگ منشأ گارنت‌دار است که در مسیر صعود دچار تحولات ماگمایی شده و در ارتباط با برخورد قاره‌ای اوراسیا- عربی تشکیل شده‌اند.
)